Çocuklar Duymasın dizisinin Duygu’su Ayşecan Tatari, anne olmanın mutluluğunu yaşıyor.
Oyuncu Edip Tepeli ile 3 yıl önce New York’ta dünya evine giren Ayşecan Tatari, geçtiğimiz günlerde doğumunu yaptığı kızı Müjgan’ın 40’ıncı gününde yeni bir fotoğraf paylaştı.
“HİÇ DÜŞÜNMEMİŞTİM..”
Suda doğum yaptığı paylaşan Tatari, o anki duygularını şu sözlerle ifade etti:
"Bu fotoğrafı koyacağımı düşünmemiştim. Doğum hikayemdeki bütün kadınların olduğu bir tane koyarım diyordum; dördümüzün olduğu... Doktorum Şermin hanım, Müjgân’ın ebesi Setenay, ben ve tabi doulam Pelin. Doğumhanenin kapısında yan yana verilmiş bir zafer pozu.
Öyle bir fotoğrafımız yok, doğumhaneye de inmedik hiç ama zaten bu süreçte emin olduğum tek şey, doğum, siz planlar yaparken başınıza gelenlerdir.
Önce Pelin, ilk o eklendi hikayemize, 20’li haftalarımızda tanıştık Bodrum’da, 30’lu haftalarda eğitimlere başlamak üzere sözleştik ve bu esnada da birlikte yoga yaptık haftada iki gün.
“Doula” kelimesinin eski Yunancada sözlük karşılığı, köle kadın demekmiş. Sevmiyorum bu manasını. Şimdi karşılığı “doğum destekçisi” ki bu da yetersiz bir tanım. Daha doğrusu bence: Tıbbi olarak size hiçbir müdahale bulunmayan ve o an sizin neye ihtiyacınız varsa, sizin için o olan.
'SANCILARIM BAŞLAYINCA...'
Şimdi Pelin’e sorsanız, bütün iyi doulalar gibi, doğum için aslında bir doulanın şart olmadığını, insanın sadece bedenine ve bebeğine güvenmesi gerektiğini ve her kadının içinde bu gücün olduğunu söyleyecektir. Ben size diyorum ki; Şart!
Evet yine siz doğuruyorsunuz ama bedenine ve bebeğine güvenmek için o yolu bir bilenle yürümek şart çünkü aslında tam da bilmiyoruz süreci, ihtimalleri, işleyişi. Yine Pelin reddedecektir ama o olmasa böyle bir doğum hikayem olmayabilirdi.
Bana hep soruyordunuz ya, korkuyoruz, siz korkmadınız mı filan diye, sancılarım başlayınca kalkıp müzik açıp saçlarıma maşa yaptım. (Maşa filan kalmadı tabi saçlarımın geldiği son hal fotoğrafta, o ayrı o konu) Demek istediğim ilk andan son ana kadar, sancım en şiddetli geldiğinde de, doğum anında da korkuya dair bir his yoktu içimde.
Korkmamamın en büyük sebebi, öğrenmiştim süreci ve güvendiğim bir ekibim vardı.
Yaptığı işin maddi bir karşılığı olamaz bile bana sorarsanız, insanın ancak kız kardeşine olacağı türden bir destek o."
