4 Nisan tarihinde Fenerbahçe’nin otobüsü kurşunlanmamış olsaydı o sene şampiyon olurdu. Spor dendiği zaman akıllara centilmenlik gelir. Kurşun kelimesiyle spor kelimesi bağdaşmıyor.
İsmail Kartal, futbolculuğunda da çok çalışkan istediğini alan bir oyuncuydu. Yabancı teknik direktörlere saçılan paralara bakınca İsmail Hoca’nın bu işin altından rahatlıkla kalkabildiğini görmek çok güzel. Çok affedici bir yapısı vardır ve hiçbir oyuncuyu kaybetmek istemez. Eğer olaylar bu seviyeye geldiyse bir bildiği vardır.
Fenerbahçe’nin kadrosunda sezon başıyla bugün arasında bir fark yok. İsmail Kartal futbolcuların yüreklerine dokundu. Futbolcu seni yıldız da yapabilir, yerin dibine de sokabilir. Futbolcu olmazsa antrenör bir hiçtir.
Merih Demiral’a altyapıda 4-5 yıllık bir emeğimiz geçti. Merih de burada kalmak istiyordu ancak profesyonel yapılırken asgari ücret verilince o da kabul etmedi ve kendime bir yol çizdim dedi ve gitti.
Arda Güler’in fiziksel anlamda eksikliği var ama onun dışında ilk dokunuş olsun, teknik kalitesi olsun, büyükleriyle iletişimi dahil bir eksiği yok. Takımda da Arda’yı herkes sahiplenmiş durumda.
Trabzonspor – Beşiktaş karşılaşmasını, Liverpool – Chelsea karşılaşmasını izler gibi izledim. Takımlar kaliteli olduğu zaman, hocaların niyeti futbol oynamak olduğu zaman böyle keyifli maçlar izlemeye devam ederiz.
