Şevval Sam, “Ben en hızlı zamanlarımdayım. 88’de 15 yaşındayım. Annemin arabasını çalıyordum, sonra bütün İstanbul sokaklarında fink atıyordum.Boştu o zamanlar yollar. Yeni yollar, köprüler, alt geçitler hiçbir şey yoktu.Araba kullanan kadın sayısı da gerçekten çok azdı.Erkekler, araba kullanan kızların peşine takılırlardı. Sürekli birilerinden kaçardım. Kadıköy’de bir gün birisi peşime takıldı. Ben bir o sokağa giriyorum, bir bu sokağa giriyorum. Akşam vakti, karanlık.Sonra bir baktım merdivenlerden aşağıya indim. Ve çocuklardan kurtuldum. Sonra tekrar geri taktım, o merdivenlerden arabayla geri çıktım. Yanımda şahidim olmasa uydurdum zannedilebilir. Çok pislik tip bir kızdım, oğlan çocuğu gibi. Her an bela çıkartabilecek gibiydim. Ama kuru gürültü yani, onu söyleyebilirim.” dedi.
